ضامن شرکت با مسئولیت محدود کیست؟

ضامن‌های شرکت با مسئولیت محدود که به عنوان «اعضا» نیز شناخته می‌شوند، می‌توانند افراد یا شرکت‌های بزرگ باشند. ضامن یک شرکت با مسئولیت محدود، اگر در حین یا پس از تأسیس عضو شده باشند، اساسا مالک تشکیلات هست. آنها کنترل نهایی شرکت را در اختیار دارند، اختیارات را به مدیران شرکت تفویض می‌کنند و متعهد می‌شوند در صورتی که شرکت نتواند تعهدات مالی خود را عملی کند مبلغ ثابتی پول (ضمانت) به شرکت بپردازد. این “ضمانت” مالی، مسئولیت محدود ضامن را در قبال شرکت ایجاد می کند.

معمولا توسط مؤسسات خیریه و غیرانتفاعی تأسیس می شود، در حالی که شرکت های سهامی با مسئولیت محدود توسط شرکت های تجاری راه اندازی می شوند.

ساختار شرکت تضامنی با مسئولیت محدود اغلب توسط موسسات خیریه و سازمان های غیر انتفاعی استفاده می شود. در نتیجه، اعضا هیچ یک از درآمد مازاد شرکت را دریافت نمی کنند. در عوض، این «سودها» به منظور پیشبرد مأموریت و فعالیت‌های شرکت، مجددا در شرکت سرمایه‌گذاری می‌شوند. این برخلاف ساختار شرکت سهامی با مسئولیت محدود است که معمولا توسط شرکت های تجاری (انتفاعی) استفاده می شود که هدف آنها حداکثر کردن سود برای منافع شخصی سهامداران است.

 

چه کسی می تواند ضامن شرکت با مسئولیت محدود باشد؟

یک ضامن می تواند یک شخص یا یک نهاد شرکتی باشد. هرکس بخواهد ضامن شرکت با مسئولیت محدود باشد باید در شرایط مالی باشد که بتواند مبلغ ضمانت خود را بپردازد. ضمانت یک قرارداد قانونی است. بنابراین، ضامن‌ها باید در صورت لزوم به این تعهد مالی عمل کنند. ارزش اکثر تضمین ها 1 پوند برای هر عضو است.

 

تفاوت بین ضامن و مدیر

ضامن ها صاحبان شرکت های تضامنی با مسئولیت محدود هستند. مدیران توسط ضامن‌ها منصوب می‌شوند تا از طرف آن‌ها فعالیت‌های روزمره و امور مالی را مدیریت کنند. به طور کلی، مسئولیت ضامن یک شرکت با مسئولیت محدود عبارتند از:

• تشکیل شرکت (در صورتی که در طول فرآیند ثبت به عضویت آنها درآیند).
• تصمیم گیری در مورد اهداف و اهداف بیزینس.
• انتصاب و عزل مدیران شرکت.
• تعیین اختیارات مدیران (یعنی آنچه که آنها مجاز به انجام آن هستند).
• پرداخت ارزش ضمانت نامه آنها به درخواست شرکت.
• تصمیم گیری در مورد موضوعات مهمی که خارج از حیطه اختیارات مدیران است.

تمام شرکت های خصوصی تضامنی با مسئولیت محدود حداقل به یک ضامن و یک مدیر در هر زمان نیاز دارند. در حالی که این نقش ها از نظر قانونی متمایز هستند، اما یک فرد می تواند هر دو سمت را بر عهده داشته باشند.